Po prawie 30 latach kariery Daft Punk, duet muzyki elektronicznej, reprezentujący gatunek zwany powszechnie „French Touch” ogłosił koniec swojej działalności. Podbili oni świat utworami takimi jak One More Time czy Get Lucky. Automatycznie stały się klasykami, a wręcz ikonami muzyki popularnej. Mieli ogromny wpływ na współczesną scenę muzyczną. Bez tego charyzmatycznego, ale również charakterystycznego duetu, muzyka pop nie istniałaby w takiej formie, w jakiej znamy ją dzisiaj. Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że praktycznie każdy zna utwory duetu Daft Punk. Ale mało kto ich kojarzy, a praktycznie nikt nie wie, jak oni wyglądają.
Koniec zespołu Daft Punk
Muzycy Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo, którzy tworzyli razem muzykę od 1993 roku, ogłosili koniec swojej współpracy. Publikowali na YouTube piękny i enigmatyczny film Epilogue. Należałoby więc wspomnieć o ich wpływie na muzykę i dziedzictwie, jakie po sobie zostawili. A jest ono naprawdę imponujące.
Daft Punk- Skąd ta nazwa?
Thomas i Guy Manuel już w czasach szkolnych dzielili podobne gusta muzyczne i filmowe. W 1992 roku Thomas, Guy-Mamuel oraz Laurent Brancovitz- późniejszy członek zespołu Phoenix stworzyli kapelę rockową o nazwie Darlin, wydali epkę z kilkoma utworami, lecz nie spotkała się ona z dobrym przyjęciem. Redaktor czasopisma Melody Maker określił ich muzykę mianem „Daft Punky Trash”. Niedługo potem zespół się rozpadł a pozostała dwójka zainspirowana krytyczną uwagą, postanowiła nazwać się Daft Punk.
Daft punk wskrzesza disco, soft rock i R&B z lat 80-tych
Ich niepodrabialny styl to beaty przebijające się przez dźwięk
Styl, który Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo „wykuli” na swoim debiutanckim albumie z 1997 roku Homework – ciężka od filtrów muzyka house. Bas stopniowo pojawia się i znika, perkusja poddana kompresji kluczowania (sidechain compression). To sprawia, że beaty zdawały się przebijać przez dźwięk, powodując chwilowe cofnięcie się wszystkiego innego w utworze — jest teraz częścią popowego lingua franca.
Nawet Madonna chce być jak Ci dwaj faceci w kaskach..
Właściwie tuż po wydaniu Homework, inni artyści zaczęli kopiować ich styl. W ciągu kilku lat Madonna nawiązała współpracę z innym francuskim producentem muzyki tanecznej (Mirwaisem). Został zatrudnionym, aby nadać jej albumowi Music z 2000 roku brzmienie wyraźnie inspirowane stylem Daft Punk. Prawie każdy znaczący artysta próbował tworzyć muzykę z elektronicznym brzmieniem. Na listach przebojów gościły serię house’owych utworów, wśród których znalazł się, w tej chwili już ponadczasowy kawałek Call on Me autorstwa Erica Prydza.
Hity stworzone na podobieństwo Daft Punk były produkowane w sprytny sposób, jednak nigdy nie dorównały warsztatowi francuskiego duetu. Daft Punk stał się częścią przyjętego przez popkulturę leksykonu głównego nurtu popu. Mogło się wydawać, że Bangalter i de Homem-Christo stali się wyroczniami muzycznymi. Zdecydowanie, to oni dyktowali, co było dobre, a co nie. Potwierdza to singiel LCD Soundsystem, pod tytułem Daft Punk Is Playing at My House, w którym występ duetu był postrzegany jako ogromne wyróżnienie.
W przypadku utworów stworzonych przez Daft Punk 20 lat temu takich jak Digital Love czy Something About Us możemy dostrzec coś dziwnie ponadczasowego. Być może wynika to z faktu, że oba kawałki stanowiły wczesny przykład wokalu potraktowanego autotunem. A to jest kolejny charakterystyczny elementem ich brzmienia, który został całkowicie wchłonięty przez współczesny pop. Ich wpływ nie ograniczał się jednak wyłącznie do muzyki popularnej.
Każdy liczący się w branży chce ich magicznego dotonięcia
W międzyczasie czołowi raperzy tacy jak Busta Rhymes czy Kanye West zsamplowali utwory z Discovery. Kayne nawet zaprosił duet do współpracy nad swoim albumem Yeezus. W R&B (Rhythm and Blues) kolejnymi klientami produkcyjnymi duetu stali się The Weeknd i Janet Jackson.
Jak przekuć porażkę w sukces?
Ale prawdopodobnie ich największym i najbardziej wpływowym dziełem ze wszystkich była trasa koncertowa Alive w latach 2006-07. Sam album, który rzekomo promowała, Human After All, był zdecydowanie bardziej surową reakcją na błyszczącą produkcję Discovery, spotkał się z kiepskimi recenzjami.
Daft Punk dał początek amerykańskiemu ruchowi EDM
Występy na żywo zespołu Daft Punk były jednak olbrzymim triumfem: sensorycznym festiwalem z duetem występującym w swoich charakterystycznych strojach robotów pośrodku gigantycznej oświetlonej piramidy. Nie jeden obserwator wskazał daty trasy w USA (w szczególności ich występ na festiwalu Coachella w 2006 roku) jako iskrę. Rozpaliła amerykański ruch EDM. Dzięki temu, że występy DJ-ów na żywo z tak ogromnymi produkcjami stały się podstawą festiwali i atrakcją w Las Vegas.
Daft Punk to pocztek ery muzyki elektronicznej
Deadmau5 – producent muzyki tanecznej, który występował w pokrytym diodami kasku, podobnym do tych, które nosił Daft Punk — trafił na okładkę magazynu Rolling Stone. Rozpoczęła się era świetności muzyki elektronicznej.
Sam duet był niezwykle skromny w kwestii zapoczątkowania złotej ery EDM (Electronic Dance Music, czyli elektronicznej muzyki tanecznej). Thomas Bangalter zapytany o to w 2013 roku, wymamrotał coś niezobowiązującego na temat zaczerpywania elementów ich brzmienia z muzyki innych artystów – „sztuczki, które w tamtym czasie używał Daft Punk, nie były tak naprawdę sztuczkami”, ujął ironicznie.
Chicago House & Detroit Techno
Trudno było ustalić, czy był po prostu skromny, czy też absolutnie nienawidził muzyki, na którą mieli wpływ. Bangalter i de Homem-Christo byli koneserami chicagowskiego house i detroit techno. W swoim utworze Teachers wymienili ich muzyczne wpływy – i nie chcieli mieć z tym nic wspólnego. Jednak obiektywnie oceniając rynek muzyczny, trudno jest mieć wątpliwości, kto jest odpowiedzialny za rozkwit muzyki tanecznej.
Daft Punk zawsze o krok do przodu
Prawdę mówiąc, Daft Punk zawsze wydawał się być nieco oddalony od jakiejkolwiek sceny. Był zawsze o krok przed muzyką, którą inspirował: u szczytu komercyjnego rozwoju EDM duet zaczął wyrażać niezadowolenie z faktu, że postęp technologiczny uczynił tworzenie muzyki zbyt łatwym i formalnym. Wydali wtedy Random Access Memories, album mocno inspirowany muzyką lat 70-tych i wczesnych lat 80-tych.
Muzyka Pop przestła mieć w sobie tę iskierkę magii
„Mamy wszystkie te nagrania z przeszłości, które są małymi iskierkami magii. Niestety ludzie nie czują już, że żyjemy w magicznym świecie — próbujemy zademonstrować sobie, czy potrafimy przełamać tę linię. Także staramy się zrobić coś klasycznego i ponadczasowego ”- wyjaśnił Bangalter.
Poczucie dystansu zostało wzmocnione przez mało charakterystyczną dla XXI wieku powściągliwość zespołu Daft Punk w mediach. Gdy po wydaniu Homework nigdy nie fotografowano ich bez masek. Gardzili mediami społecznościowymi, a w niewielu udzielonych wywiadach nigdy nie wspominali o swoich prywatnych życiach.
Rozpad zespołu Daft Punk
Aura tajemniczości została zachowana do końca: ich rozstanie zostało ogłoszone poprzez wideo, pochodzące z ich awangardowego filmu Electroma z 2006 roku, w którym jedno z ich „robotycznych” alter ego wysadziło drugie przy akompaniamencie utworu „Touch” z albumu Random Access Memories. Nie podano przyczyny rozpadu grupy. Odeszli w typowym dla siebie stylu, zachowując enigmatyczność do samego końca.
Rzadkie zdjęcie Daft Punk bez kasków
Według badania Visibrain wiadomość o rozpadzie zespołu Daft Punk wywołała lawinę reakcji w mediach społecznościowych, ze średnią 32 tweetów na sekundę. Świat na chwilę zamarł. Muzyka Pop straciła swoich ojców założycieli.
Niekomu nieznane ikony popkultury
Przyjaciele ze szkolnych lat, Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo, zawsze pozostawali niezwykle dyskretni. Bardzo rzadkie są ich zdjęcia bez kasków, co pozwoliło im prowadzić stosunkowo spokojne życie poza sceną. Są tacy, którzy mówią, że jeden z dwojga często wyprowadza psa na spacer ulicami Montmartre bez przeszkód, a wielu go nie rozpoznaje, z wyjątkiem tych z sąsiedztwa.
Prowizoryczne ukrywanie twarzy, zrobotyzowanie i "wypadek w studiu"
Już w latach 90 po sukcesie płyty „Homework” muzycy chcieli pozostać anonimowi. Często podczas sesji zdjęciowych zakładali maski. Podczas jednego z wywiadów w 99 roku mieli na sobie narciarskie kombinezony i gogle narciarskie. W 2001 roku po wydaniu drugiego albumu „Discovery” po zaczęli pojawiać się publicznie w kaskach i kombinezonach, w których wyglądali jak roboty. W wywiadach opowiadali historię o wypadku w studiu nagraniowym, który wydarzył się 9 września 1999 roku. Wg tej historii jeden z samplerów eksplodował i w wyniku tego wypadku musieli zostać „zrobotyzowani”. Ta historia była tak naprawdę elementem promocji albumu. Na pomysł z kaskami i kombinezonami wpadli muzycy oraz ich ówczesny menadżer Pedro Winter (znany na scenie muzycznej jako Busy P., właściciel wytwórni Ed Banger Records). Niektóre z hełmów miały nawet opcję wyświetlania napisów. Bez wątpienia ten zabieg pomógł zespołowi zachować anonimowość a słuchacze, skupili się na muzyce.
Wszyscy znają Daft Punk, ale nikt ich nie rozpoznaje
Pomimo milionów płyt sprzedanych na całym świecie, tych dwóch nie bierze udziału w paryskich wieczorach towarzyskich, ponieważ bramkarze nie są w stanie ich rozpoznać. Serią miażdżących sukcesów duet wspiął się na sam szczyt światowego runku muzycznego. Cały świat zatańczył i to nie tylko w sensie przenośnym. Czym byłaby muzyka pop bez Thomasa Bangaltera i Guya-Manuela de Homem-Christo. Gdzie byłby świat muzyczny i współczesna muzyka pop gdyby nie zespół Daft Punk?
Rozkminili: Iza Tomaszewska i Rafał Bojarski
Grafika: Hubert Kalinowski
Redakcja: Dominik Grott
GIPHY App Key not set. Please check settings